μονοτοπισμός

ο

βιολ. η γένεση ενός νέου είδους σε ορισμένη περιοχή, σε πολύ μικρή έκταση.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. monotopism (< μον[ο]-* + -topism < τόπος + -ισμός*)].